bizde gidecegiz...

Artik bu sayfaya yazmak.. ise gitmek.. arkadaslarla toplanip sohbet etmek.. Önceleri bana zevk veren hersey cok zor ve bos geliyor! Yemek yapmak bile zorunluluktan yapiliyor..

Hayatin akisina kendimizi kaptirip, bir cok maneviyati unutup dünya isleri icin kosusturmalara devam ederken bir anda Zaman durdu benim icin.

Bir tek telefon Hayatimin dönüm noktasi oldu!

Ölümün var oldugunu bildigimiz halde yokmus gibi yasadigimiz günlerden biriydi o gün de. Ölüm... bana ne uzak gelirdi, sanki hic bizim basimiza gelmeyecekmis gibi. Duyardik cevreden "falanca kisi ölmüs" diye..

Üzülürdük, ama hic aklimiza gelmezdi ki, aklima gelse bile insan inanamiyor veya gözünde canlandiramiyorki gün olur da bizim de basimiza gelebilir diye.


Durum bu haldeyken Babamin ölüm haberiyle kendime geldim.

Bu dünyaya ne icin geldigimizi ve ne icin burada bulundugumuzu tekrar düsünüp ve bütün hayatimi tekrar ele alip eledigim bu günlerde, hayatimda bulunan yanlislardan uzaklasmaya karar verdim. Biz bu dünyaya ne icin gönderildik? Asil o görevleri yerine getirmek hayatimizin en bastaki amaci olmali.. Gerisi dünyada kaldigimizi süreyi kolaylastirmak icin diyer görevler. Ama asil nedeni gözden kaybetmemek gerekir!

Sevgili Babamin sayesinde bu gercege gözlerim acildi, keske daha önce bu gercegi görebilseydim..

Ama kaderimizde bu kadar aci bir sekilde ders görmekde varmis.

Insan önceden asla tahmin edemiyor, sayet benim basima gelse böyle bir durum nasil dayanirim diye..? Ama Ölümü bize sart kosan Allahim, geri de kalanlar icin bunun sabrini da bizden eksik etmiyor!

Bir tek gercek insani hayat da ve ayakta tutmaya yardimci oluyor.. Gün gelecek ben de gidecegim, ve orada babama kavusacagim!!!

Aksini düsünerek insan kendini kaybedince bu isyan a giriyor benim gözümde, sabir dileyip sürekli dua edip Allaha sigindigi zaman insan, ve bu gercegi sürekli aklinda tutmayi basardigi zaman dayanma gücü bulunabiliniyor..


Daha Babamin acisi cok tazeyken, yakin cevremizdeki bir akrabamizin ölüm haberi tekrar sarsti bizi. Daha babami kaybettigimizi 2 ay olmamisti, gencecik 30 yasinda güzel saf kalpli.. hani "basina vur agzindan ekmegini al" dedigimizi insanlardan biriydi o.


Allahim ikisininde mekanlarini cennet eysesin insallah.